李贺小传

李贺小传原文：

万里泷源天上来，乘槎仙子几时回。客星午夜犯牛女，烟雨一竿归钓台。白发未消湖海气，清风半入云涛堆。蓑衣醉卧黄昏后，一枕江声鼻息雷。
隙月斜依壁，窗风细著人。飘零知命晚，牢落梦家频。断雁何曾定，鸣鸡不肯晨。何郎诗句好，万里独相亲。
閒却清尊掩缥囊，病来无故亦凄凉。江南春草旧行路，因送归人更断肠。
人生如梦，一尊还酹江月。(人生 一作：人间；尊 通：樽)
范生有约登翠微，天台雁荡余当归。山中鹤翎堕仙氅，秋风赠我逍遥衣。衣作逍遥游，歌酬缥缈句。江帆昨泛东西九，洞府微茫在烟树。张公乘驴出溟渤，青山迸作神仙宅。幽径杳相迷，颠崖险如瑽。七日混沌开，千年人世隔。一窍深悬窈窕天，万奇乱斗玲珑石。药田丹灶苔花深，石床冷卧闲云白。西峰玉女欢相招，采芝濯足春潭碧。人生有足何轻弃，要与乾坤觅灵异。放歌醉踏荆溪船，乘兴还游善卷寺。涧飞白雾蛟龙巢，柱烧玄火雷霆字。探地窟，凌穹苍。徘徊两洞，百骸颠狂。秀乳结丹碧，宝玉扬辉光。下有千丈嵯峨之绝壑，鸣泉百道争赴兮，忽如汉兵十万走赵壁。上有瞰空倚天之陡岩，谽谺而阴森兮，恍如层宫复道秦阿房。老蝠为仙石为燕，山灵玉手褰衣裳。野人衣袂烟霞结，胜游瑰玮凭谁泄。苕川小范同我袍，白缣裁寄湖州雪。幽盟更订琅玕竹，得吴望越心难足。刘郎梦落赤城梁，谢生诗映龙湫瀑。草鞋布袜枯木瓢，身骑凤凰吹紫箫。武林二月桃花雨，月明夜渡钱塘潮。
碧空下凉露，玉树生秋风。朝回别行客，目送南飞鸿。青冥浩无际，去去不可从。怀君先大夫，夙昔遭奇逢。潜邸识真主，不羡汉吕公。列职清华地，最沐恩宠隆。一朝忽仙逝，惕然动宸衷。推恩锡世禄，不独荣厥躬。接武登凤池，垂绅侍重瞳。累绩升少卿，出入丹禁中。侍从历四朝，眷遇期有终。齿力尚未衰，归思何匆匆。封章荷俞允，拜命辞九重。故乡有先陇，郁郁罗青松。岁时伸祀礼，诚意潜感通。忠孝求无愧，令望垂不穷。
读君千里书，上有加餐饭。为君起坐明月前，两耳清霜响枯蔓。窗间闪烁灯夜红，水龙朝西云暮东。十载同心歌伐木，如今愁鬓信飞蓬。忆歌君诗对君酒，慷慨当筵几开口。次公不独带醒狂，正平本自轻豪右。南山当户乍卷帘，北极关心共昂首。心知万物固不齐，凤凰高飞宁顾鸡。群葩落尽老松出，乐国忽有饥儿啼。人生何苦必得意，有时霄汉等涂泥。但愿丹心不负青天与白日，青灯黄卷相对生虹霓。龙泉夜蹴祖生舞，黄鹤朝追崔颢题。竖儒报国乃如此，钟鼎旂常岂吾事。素心未惬忧孔多，薄分如蜗命如蚁。青山抱病守荒庐，寥落邺侯三万书。虚名已负故台价，广陌谁誇驷马车。奉君之书溅吾泪，愧无篇章报琼佩。竹笛中郎应未忘，小冠子夏真狼狈。哀歌一声动明月，的的寒星耿华发。林幽幽兮风发发，水层冰兮草寒色。车轮催兮马蹄脱，安得往兮附鸿鹄。为君强赋长歌行，莫讶吾歌多苦声。
无待太无中，有待太有际。大小同一波，远近齐一会。鸣弦玄霄颠，吟啸运八气。奚不酣灵液，眄目娱九裔。有无得玄运，二待亦相盖。
自君之出矣，鸾镜不曾开。思君如璧月，皎皎照妆台。
蓬山此去无多路，青鸟殷勤为探看。(蓬山 一作：蓬莱)

李贺小传拼音解读：

wàn lǐ lóng yuán tiān shàng lái ，chéng chá xiān zǐ jǐ shí huí 。kè xīng wǔ yè fàn niú nǚ ，yān yǔ yī gān guī diào tái 。bái fā wèi xiāo hú hǎi qì ，qīng fēng bàn rù yún tāo duī 。suō yī zuì wò huáng hūn hòu ，yī zhěn jiāng shēng bí xī léi 。
xì yuè xié yī bì ，chuāng fēng xì zhe rén 。piāo líng zhī mìng wǎn ，láo luò mèng jiā pín 。duàn yàn hé céng dìng ，míng jī bú kěn chén 。hé láng shī jù hǎo ，wàn lǐ dú xiàng qīn 。
jiān què qīng zūn yǎn piāo náng ，bìng lái wú gù yì qī liáng 。jiāng nán chūn cǎo jiù háng lù ，yīn sòng guī rén gèng duàn cháng 。
rén shēng rú mèng ，yī zūn hái lèi jiāng yuè 。(rén shēng yī zuò ：rén jiān ；zūn tōng ：zūn )
fàn shēng yǒu yuē dēng cuì wēi ，tiān tái yàn dàng yú dāng guī 。shān zhōng hè líng duò xiān chǎng ，qiū fēng zèng wǒ xiāo yáo yī 。yī zuò xiāo yáo yóu ，gē chóu piāo miǎo jù 。jiāng fān zuó fàn dōng xī jiǔ ，dòng fǔ wēi máng zài yān shù 。zhāng gōng chéng lǘ chū míng bó ，qīng shān bèng zuò shén xiān zhái 。yōu jìng yǎo xiàng mí ，diān yá xiǎn rú cōng 。qī rì hún dùn kāi ，qiān nián rén shì gé 。yī qiào shēn xuán yǎo tiǎo tiān ，wàn qí luàn dòu líng lóng shí 。yào tián dān zào tái huā shēn ，shí chuáng lěng wò xián yún bái 。xī fēng yù nǚ huān xiàng zhāo ，cǎi zhī zhuó zú chūn tán bì 。rén shēng yǒu zú hé qīng qì ，yào yǔ qián kūn mì líng yì 。fàng gē zuì tà jīng xī chuán ，chéng xìng hái yóu shàn juàn sì 。jiàn fēi bái wù jiāo lóng cháo ，zhù shāo xuán huǒ léi tíng zì 。tàn dì kū ，líng qióng cāng 。pái huái liǎng dòng ，bǎi hái diān kuáng 。xiù rǔ jié dān bì ，bǎo yù yáng huī guāng 。xià yǒu qiān zhàng cuó é zhī jué hè ，míng quán bǎi dào zhēng fù xī ，hū rú hàn bīng shí wàn zǒu zhào bì 。shàng yǒu kàn kōng yǐ tiān zhī dǒu yán ，hān xiā ér yīn sēn xī ，huǎng rú céng gōng fù dào qín ā fáng 。lǎo fú wéi xiān shí wéi yàn ，shān líng yù shǒu qiān yī shang 。yě rén yī mèi yān xiá jié ，shèng yóu guī wěi píng shuí xiè 。tiáo chuān xiǎo fàn tóng wǒ páo ，bái jiān cái jì hú zhōu xuě 。yōu méng gèng dìng láng gān zhú ，dé wú wàng yuè xīn nán zú 。liú láng mèng luò chì chéng liáng ，xiè shēng shī yìng lóng qiū bào 。cǎo xié bù wà kū mù piáo ，shēn qí fèng huáng chuī zǐ xiāo 。wǔ lín èr yuè táo huā yǔ ，yuè míng yè dù qián táng cháo 。
bì kōng xià liáng lù ，yù shù shēng qiū fēng 。cháo huí bié háng kè ，mù sòng nán fēi hóng 。qīng míng hào wú jì ，qù qù bú kě cóng 。huái jun1 xiān dà fū ，sù xī zāo qí féng 。qián dǐ shí zhēn zhǔ ，bú xiàn hàn lǚ gōng 。liè zhí qīng huá dì ，zuì mù ēn chǒng lóng 。yī cháo hū xiān shì ，tì rán dòng chén zhōng 。tuī ēn xī shì lù ，bú dú róng jué gōng 。jiē wǔ dēng fèng chí ，chuí shēn shì zhòng tóng 。lèi jì shēng shǎo qīng ，chū rù dān jìn zhōng 。shì cóng lì sì cháo ，juàn yù qī yǒu zhōng 。chǐ lì shàng wèi shuāi ，guī sī hé cōng cōng 。fēng zhāng hé yú yǔn ，bài mìng cí jiǔ zhòng 。gù xiāng yǒu xiān lǒng ，yù yù luó qīng sōng 。suì shí shēn sì lǐ ，chéng yì qián gǎn tōng 。zhōng xiào qiú wú kuì ，lìng wàng chuí bú qióng 。
dú jun1 qiān lǐ shū ，shàng yǒu jiā cān fàn 。wéi jun1 qǐ zuò míng yuè qián ，liǎng ěr qīng shuāng xiǎng kū màn 。chuāng jiān shǎn shuò dēng yè hóng ，shuǐ lóng cháo xī yún mù dōng 。shí zǎi tóng xīn gē fá mù ，rú jīn chóu bìn xìn fēi péng 。yì gē jun1 shī duì jun1 jiǔ ，kāng kǎi dāng yàn jǐ kāi kǒu 。cì gōng bú dú dài xǐng kuáng ，zhèng píng běn zì qīng háo yòu 。nán shān dāng hù zhà juàn lián ，běi jí guān xīn gòng áng shǒu 。xīn zhī wàn wù gù bú qí ，fèng huáng gāo fēi níng gù jī 。qún pā luò jìn lǎo sōng chū ，lè guó hū yǒu jī ér tí 。rén shēng hé kǔ bì dé yì ，yǒu shí xiāo hàn děng tú ní 。dàn yuàn dān xīn bú fù qīng tiān yǔ bái rì ，qīng dēng huáng juàn xiàng duì shēng hóng ní 。lóng quán yè cù zǔ shēng wǔ ，huáng hè cháo zhuī cuī hào tí 。shù rú bào guó nǎi rú cǐ ，zhōng dǐng qí cháng qǐ wú shì 。sù xīn wèi qiè yōu kǒng duō ，báo fèn rú wō mìng rú yǐ 。qīng shān bào bìng shǒu huāng lú ，liáo luò yè hóu sān wàn shū 。xū míng yǐ fù gù tái jià ，guǎng mò shuí kuā sì mǎ chē 。fèng jun1 zhī shū jiàn wú lèi ，kuì wú piān zhāng bào qióng pèi 。zhú dí zhōng láng yīng wèi wàng ，xiǎo guàn zǐ xià zhēn láng bèi 。āi gē yī shēng dòng míng yuè ，de de hán xīng gěng huá fā 。lín yōu yōu xī fēng fā fā ，shuǐ céng bīng xī cǎo hán sè 。chē lún cuī xī mǎ tí tuō ，ān dé wǎng xī fù hóng hú 。wéi jun1 qiáng fù zhǎng gē háng ，mò yà wú gē duō kǔ shēng 。
wú dài tài wú zhōng ，yǒu dài tài yǒu jì 。dà xiǎo tóng yī bō ，yuǎn jìn qí yī huì 。míng xián xuán xiāo diān ，yín xiào yùn bā qì 。xī bú hān líng yè ，miǎn mù yú jiǔ yì 。yǒu wú dé xuán yùn ，èr dài yì xiàng gài 。
zì jun1 zhī chū yǐ ，luán jìng bú céng kāi 。sī jun1 rú bì yuè ，jiǎo jiǎo zhào zhuāng tái 。
péng shān cǐ qù wú duō lù ，qīng niǎo yīn qín wéi tàn kàn 。(péng shān yī zuò ：péng lái )

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

李贺小传相关翻译

②郭门：外城之门。郭：外城。
⑥生民：百姓。遗：剩下。
⑵粟：泛指谷类。

李贺小传相关赏析

词的上片由景起，写绝塞秋深，一片肃煞萧索景象，渲染了凄清冷寂的氛圈。过片点明佳节思亲之意、结句又承之以景，借雁南归而烘托、反衬出此刻的寂寥伤情的苦况。
曲的头部和腹部，写得如此婉丽清新，结语须是愈加精彩，愈着精神，才能收到“余音绕梁”的艺术效果。所以“诗头曲尾”，古人是极为重视的。王骥德说：“末句更得一极俊语收之，方妙”《曲律·论尾声》。曲论家之所以不惮其烦，来总结曲的末句的艺术经验，说明它是关系到曲的成败的。这“梨花小窗人病酒”，就是俊语，就结得响亮，饶有余味。它既照应了前文的“清明后”和“几日春”，也概括了“相思瘦”的种种原因，又给读者留有充分想象的余地。因为梨花是春光已老的象征，她隔看小窗，看到梨花凋零，春事阑珊，而远人未归，闲愁无既，于是只好用酒来解除胸中的愁苦。病酒，就是伤了酒。读到这里，使人很容易联想到冯延巳的“日日花前常病酒，不辞镜里朱颜瘦”《鹊踏枝·谁道闲情抛掷久》和李清照的“新来瘦，非干病酒，不是悲秋”《凤凰台上忆吹箫·香冷金猊》的词意来。作者正是在这样的词情和意境的基础上，在曲尾对曲的整个意境作了很好的概括和创造，这才使人感到“言简而余味无穷”。

作者介绍

彭思永 （1000—1070）吉州庐陵人，字季长。仁宗天圣进士。历知州县，有治状。入为侍御史，极论内降授官赏之弊，又反对外戚秉政、宦侍建节，解台职，出任湖北转运使，历州府。英宗治平中，召除御史中丞，复谏勿称濮王为亲。坐事知黄州、太平州。神宗熙宁三年，以户部侍郎致仕。