淮南子·本经训

淮南子·本经训原文：

行行共吾侄，诵诗出城郭。白日皎青天，风光胜于昨。岭外更峰峦，村边总花萼。扰扰行路人，谁识予心乐。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
茆檐冬日晴，怀抱良不恶。柴门昼始开，鸡犬散篱落。今朝无客至，妇子相聚乐。床头熟新酒，聊复共斟酌。高歌亦自慰，焉知死沟壑。
古寺昏钟日已沉，禅房花木自成阴。流萤远度还依草，宿鸟惊飞不出林。僧磬和泉清客虑，佛香入院净人心。夜深共讲楞伽字，始识空门义趣深。
含光混世贵无名，何用孤高比云月？
一片秋香世界，几层凉雨阑干。青天不惜烂银盘，借与先生为劝。酒唤诗来酒外，人言身在人间，如何得似碧云间。且共嫦娥相伴。
天街小雨润如酥，草色遥看近却无。最是一年春好处，绝胜烟柳满皇都。莫道官忙身老大，即无年少逐春心。凭君先到江头看，柳色如今深未深。
事来身向礼中行，事过将心去学文。局定更无他罅隙，得斯二者老吾身。
翠烟收，珠露下，星汉共潇洒？桂影徘徊，白雪粲檐瓦。故乡渺渺青山，茫茫绿水，又争柰、流年如泻。嫩凉夜，尚有萱草馀花，芳菲绕台榭。铜篆香残，绛蜡散轻灺。谩说花解忘忧，忧多花少，更不分、被风吹谢。
为天入地漫相猜，万古圣凡总一骸。孽海茫茫谁得渡，莲台闲煞佛如来。

淮南子·本经训拼音解读：

háng háng gòng wú zhí ，sòng shī chū chéng guō 。bái rì jiǎo qīng tiān ，fēng guāng shèng yú zuó 。lǐng wài gèng fēng luán ，cūn biān zǒng huā è 。rǎo rǎo háng lù rén ，shuí shí yǔ xīn lè 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
máo yán dōng rì qíng ，huái bào liáng bú è 。chái mén zhòu shǐ kāi ，jī quǎn sàn lí luò 。jīn cháo wú kè zhì ，fù zǐ xiàng jù lè 。chuáng tóu shú xīn jiǔ ，liáo fù gòng zhēn zhuó 。gāo gē yì zì wèi ，yān zhī sǐ gōu hè 。
gǔ sì hūn zhōng rì yǐ chén ，chán fáng huā mù zì chéng yīn 。liú yíng yuǎn dù hái yī cǎo ，xiǔ niǎo jīng fēi bú chū lín 。sēng qìng hé quán qīng kè lǜ ，fó xiāng rù yuàn jìng rén xīn 。yè shēn gòng jiǎng léng gā zì ，shǐ shí kōng mén yì qù shēn 。
hán guāng hún shì guì wú míng ，hé yòng gū gāo bǐ yún yuè ？
yī piàn qiū xiāng shì jiè ，jǐ céng liáng yǔ lán gàn 。qīng tiān bú xī làn yín pán ，jiè yǔ xiān shēng wéi quàn 。jiǔ huàn shī lái jiǔ wài ，rén yán shēn zài rén jiān ，rú hé dé sì bì yún jiān 。qiě gòng cháng é xiàng bàn 。
tiān jiē xiǎo yǔ rùn rú sū ，cǎo sè yáo kàn jìn què wú 。zuì shì yī nián chūn hǎo chù ，jué shèng yān liǔ mǎn huáng dōu 。mò dào guān máng shēn lǎo dà ，jí wú nián shǎo zhú chūn xīn 。píng jun1 xiān dào jiāng tóu kàn ，liǔ sè rú jīn shēn wèi shēn 。
shì lái shēn xiàng lǐ zhōng háng ，shì guò jiāng xīn qù xué wén 。jú dìng gèng wú tā xià xì ，dé sī èr zhě lǎo wú shēn 。
cuì yān shōu ，zhū lù xià ，xīng hàn gòng xiāo sǎ ？guì yǐng pái huái ，bái xuě càn yán wǎ 。gù xiāng miǎo miǎo qīng shān ，máng máng lǜ shuǐ ，yòu zhēng nài 、liú nián rú xiè 。nèn liáng yè ，shàng yǒu xuān cǎo yú huā ，fāng fēi rào tái xiè 。tóng zhuàn xiāng cán ，jiàng là sàn qīng xiè 。màn shuō huā jiě wàng yōu ，yōu duō huā shǎo ，gèng bú fèn 、bèi fēng chuī xiè 。
wéi tiān rù dì màn xiàng cāi ，wàn gǔ shèng fán zǒng yī hái 。niè hǎi máng máng shuí dé dù ，lián tái xián shà fó rú lái 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

淮南子·本经训相关翻译

③本：原本，本来。煎：煎熬，这里指迫害。何：何必。
⑩于：语助词。征：行，这里指时光流逝。

淮南子·本经训相关赏析

近塞上之人，有善术者，马无故亡而入胡。人皆吊之，其父曰：“此何遽不为福乎？”居数月，其马将胡骏马而归。人皆贺之，其父曰：“此何遽不能为祸乎？”家富良马，其子好骑，堕而折其髀。人皆吊之，其父曰：“此何遽不为福乎？”居一年，胡人大入塞，丁壮者引弦而战。近塞之人，死者十九。此独以跛之故，父子相保。

统观欧阳词，如一人而有二面。其艳情词艳得近于淫靡，轻佻俳狎，几乎难以卒读。然如《南乡子》八首，却换了一副笔墨，一洗绮罗香泽，转为写景纪俗之词，全写广南百越少数民族地区风物。读其词，如夏日清风、久雨新晴，心神为之一爽。

作者介绍

刘师服 生卒年不详。约衡湘间(今湖南)人。宪宗元和中举进士。七年(812)在京与侯喜、轩辕弥明联唱，并与韩愈过往。十二年坐与驸马都尉于季友居母丧夜饮，配流连州。事迹散见韩愈《石鼎联句序》、《旧唐书·宪宗纪》、《唐诗纪事》卷四一。《全唐诗》存联句1首。