锦瑟

锦瑟原文：

君不见子列禦寇居郑圃，四十馀年人莫睹。外游不若务内观，食豨如人忘尔汝。又不见玉川先生洛城里，闭关不出岁踰纪。狂吟大句语惊人，劝之请谒辄掩耳。古来贤达贵安闲，岂务奔走尘埃前。深居简出悔吝少，治心养气精神全。我念奇穷自平昔，险阻艰难多所历。十年京洛困齑盐，五载江湖负羁靮。比沭天恩处闲散，琳宫赋禄容家食。老僧参罢返林泉，病马力疲栖皂枥。扫除一室空复空，收还魂魄安其躬。衣冠深藏罢应接，杜门却扫闲奴僮。放怀书史得真乐，坐忘乃与希微通。不须疑我何为尔，亦有文字如长虹。
官样初黄过闰九。鲜妍时更宜寒。挽回人意不成阑。香罗堆叶密，芳意著心单。过与後房歌舞手，轻盈喜色生颜。堕钗拥髻与垂鬟。欲知谁称面，遍插一枝看。
钿毂香车过柳堤，桦烟分处马频嘶，为他沉醉不成泥¤花满驿亭香露细，杜鹃声断玉蟾低，含情无语倚楼西。马上凝情忆旧游，照花淹竹小溪流，钿筝罗幕玉搔头¤早是出门长带月，可堪分袂又经秋，晚风斜日不胜愁。独立寒阶望月华，露浓香泛小庭花，绣屏愁背一灯斜¤云雨自从分散后，人间无路到仙家，但凭魂梦访天涯。依约残眉理旧黄，翠鬟抛掷一簪长，暖风晴日罢朝妆¤闲折海棠看又拈，玉纤无力惹馀香，此情谁会倚斜阳。翡翠屏开绣幄红，谢娥无力晓妆慵，锦帷鸳被宿香浓¤微雨小庭春寂寞，燕飞莺语隔帘栊，杏花凝恨倚东风。花月香寒悄夜尘，绮筵幽会暗伤神，婵娟依约画屏人¤人不见时还暂语，令才抛后爱微嚬，越罗巴锦不胜春。偏戴花冠白玉簪，睡容新起意沈吟，翠钿金缕镇眉心¤小槛日斜风悄悄，隔帘零落杏花阴，断香轻碧锁愁深。晚逐香车入凤城，东风斜揭绣帘轻，慢回娇眼笑盈盈¤消息未通何计是，便须佯醉且随行，依稀闻道太狂生。小市东门欲雪天，众中依约见神仙，蕊黄香画贴金蝉¤饮散黄昏人草草，醉容无语立门前，马嘶尘烘一街烟。
月冷霜清桂树丹，琉璃瓦上动微澜。双双白兔眠帘下，谁道深宫异广寒？
秋夜不成寐，秋虫声唧唧。伏枕有所思，世情不可悉。华堂好崇朴，托言性坦率。环堵嗜绮丽，外炫中欠实。读书谈商贾，按鍊自谓密。颛蒙喜诗文，旁人指其失。偏受而用短，得丧均难一。当局孰解非，静观多诌札。贤者贵当务，正途守其术。中道每不趋，鞭迫辄横逸。在此既未能，在彼胡穷诘。从来尔我间，弊端同一律。
山斋西向蜀江濆，四载安居复有群。风雁势高犹可见，雪猿声苦不堪闻。新诗写出难胜宝，破衲披行却类云。每喜溯流宾客说，元瑜刀笔润雄军。
我闻有昔，皇运其昌。维王修政，舆服孔章。氤氲聿胎，肇化厥祥。曰狐斯非，乃麟是方。载觓其角，爰在厥肩。奇肌象武，显仁用刚。嗟嗟古叟，侯德维臧。文以敷化，武以遏强。帝锡元功，义闻攸芳。维胤维贤，世德用张。曰国之桢，申锡斯皇。庆筵具止，乐奏有锵。爰歌孔硕，其风则长。嘉乐君子，吁嗟乘黄。
春庭一夜雨，瑟瑟鸣丛筱。觉来知新晴，枕上闻啼鸟。振衣启疏寮，晓日射林杪。馀霞天际垂，一抹红未了。星星泫露花，毵毵茁芽草。清气爱平旦，百虑未相扰。携书对崇兰，幽香萦缬褾。

锦瑟拼音解读：

jun1 bú jiàn zǐ liè yù kòu jū zhèng pǔ ，sì shí yú nián rén mò dǔ 。wài yóu bú ruò wù nèi guān ，shí xī rú rén wàng ěr rǔ 。yòu bú jiàn yù chuān xiān shēng luò chéng lǐ ，bì guān bú chū suì yáo jì 。kuáng yín dà jù yǔ jīng rén ，quàn zhī qǐng yè zhé yǎn ěr 。gǔ lái xián dá guì ān xián ，qǐ wù bēn zǒu chén āi qián 。shēn jū jiǎn chū huǐ lìn shǎo ，zhì xīn yǎng qì jīng shén quán 。wǒ niàn qí qióng zì píng xī ，xiǎn zǔ jiān nán duō suǒ lì 。shí nián jīng luò kùn jī yán ，wǔ zǎi jiāng hú fù jī dí 。bǐ shù tiān ēn chù xián sàn ，lín gōng fù lù róng jiā shí 。lǎo sēng cān bà fǎn lín quán ，bìng mǎ lì pí qī zào lì 。sǎo chú yī shì kōng fù kōng ，shōu hái hún pò ān qí gōng 。yī guàn shēn cáng bà yīng jiē ，dù mén què sǎo xián nú tóng 。fàng huái shū shǐ dé zhēn lè ，zuò wàng nǎi yǔ xī wēi tōng 。bú xū yí wǒ hé wéi ěr ，yì yǒu wén zì rú zhǎng hóng 。
guān yàng chū huáng guò rùn jiǔ 。xiān yán shí gèng yí hán 。wǎn huí rén yì bú chéng lán 。xiāng luó duī yè mì ，fāng yì zhe xīn dān 。guò yǔ hòu fáng gē wǔ shǒu ，qīng yíng xǐ sè shēng yán 。duò chāi yōng jì yǔ chuí huán 。yù zhī shuí chēng miàn ，biàn chā yī zhī kàn 。
diàn gū xiāng chē guò liǔ dī ，huà yān fèn chù mǎ pín sī ，wéi tā chén zuì bú chéng ní ¤huā mǎn yì tíng xiāng lù xì ，dù juān shēng duàn yù chán dī ，hán qíng wú yǔ yǐ lóu xī 。mǎ shàng níng qíng yì jiù yóu ，zhào huā yān zhú xiǎo xī liú ，diàn zhēng luó mù yù sāo tóu ¤zǎo shì chū mén zhǎng dài yuè ，kě kān fèn mèi yòu jīng qiū ，wǎn fēng xié rì bú shèng chóu 。dú lì hán jiē wàng yuè huá ，lù nóng xiāng fàn xiǎo tíng huā ，xiù píng chóu bèi yī dēng xié ¤yún yǔ zì cóng fèn sàn hòu ，rén jiān wú lù dào xiān jiā ，dàn píng hún mèng fǎng tiān yá 。yī yuē cán méi lǐ jiù huáng ，cuì huán pāo zhì yī zān zhǎng ，nuǎn fēng qíng rì bà cháo zhuāng ¤xián shé hǎi táng kàn yòu niān ，yù xiān wú lì rě yú xiāng ，cǐ qíng shuí huì yǐ xié yáng 。fěi cuì píng kāi xiù wò hóng ，xiè é wú lì xiǎo zhuāng yōng ，jǐn wéi yuān bèi xiǔ xiāng nóng ¤wēi yǔ xiǎo tíng chūn jì mò ，yàn fēi yīng yǔ gé lián lóng ，xìng huā níng hèn yǐ dōng fēng 。huā yuè xiāng hán qiāo yè chén ，qǐ yàn yōu huì àn shāng shén ，chán juān yī yuē huà píng rén ¤rén bú jiàn shí hái zàn yǔ ，lìng cái pāo hòu ài wēi pín ，yuè luó bā jǐn bú shèng chūn 。piān dài huā guàn bái yù zān ，shuì róng xīn qǐ yì shěn yín ，cuì diàn jīn lǚ zhèn méi xīn ¤xiǎo kǎn rì xié fēng qiāo qiāo ，gé lián líng luò xìng huā yīn ，duàn xiāng qīng bì suǒ chóu shēn 。wǎn zhú xiāng chē rù fèng chéng ，dōng fēng xié jiē xiù lián qīng ，màn huí jiāo yǎn xiào yíng yíng ¤xiāo xī wèi tōng hé jì shì ，biàn xū yáng zuì qiě suí háng ，yī xī wén dào tài kuáng shēng 。xiǎo shì dōng mén yù xuě tiān ，zhòng zhōng yī yuē jiàn shén xiān ，ruǐ huáng xiāng huà tiē jīn chán ¤yǐn sàn huáng hūn rén cǎo cǎo ，zuì róng wú yǔ lì mén qián ，mǎ sī chén hōng yī jiē yān 。
yuè lěng shuāng qīng guì shù dān ，liú lí wǎ shàng dòng wēi lán 。shuāng shuāng bái tù mián lián xià ，shuí dào shēn gōng yì guǎng hán ？
qiū yè bú chéng mèi ，qiū chóng shēng jī jī 。fú zhěn yǒu suǒ sī ，shì qíng bú kě xī 。huá táng hǎo chóng pǔ ，tuō yán xìng tǎn lǜ 。huán dǔ shì qǐ lì ，wài xuàn zhōng qiàn shí 。dú shū tán shāng jiǎ ，àn liàn zì wèi mì 。zhuān méng xǐ shī wén ，páng rén zhǐ qí shī 。piān shòu ér yòng duǎn ，dé sàng jun1 nán yī 。dāng jú shú jiě fēi ，jìng guān duō zhōu zhá 。xián zhě guì dāng wù ，zhèng tú shǒu qí shù 。zhōng dào měi bú qū ，biān pò zhé héng yì 。zài cǐ jì wèi néng ，zài bǐ hú qióng jié 。cóng lái ěr wǒ jiān ，bì duān tóng yī lǜ 。
shān zhāi xī xiàng shǔ jiāng pēn ，sì zǎi ān jū fù yǒu qún 。fēng yàn shì gāo yóu kě jiàn ，xuě yuán shēng kǔ bú kān wén 。xīn shī xiě chū nán shèng bǎo ，pò nà pī háng què lèi yún 。měi xǐ sù liú bīn kè shuō ，yuán yú dāo bǐ rùn xióng jun1 。
wǒ wén yǒu xī ，huáng yùn qí chāng 。wéi wáng xiū zhèng ，yú fú kǒng zhāng 。yīn yūn yù tāi ，zhào huà jué xiáng 。yuē hú sī fēi ，nǎi lín shì fāng 。zǎi qiú qí jiǎo ，yuán zài jué jiān 。qí jī xiàng wǔ ，xiǎn rén yòng gāng 。jiē jiē gǔ sǒu ，hóu dé wéi zāng 。wén yǐ fū huà ，wǔ yǐ è qiáng 。dì xī yuán gōng ，yì wén yōu fāng 。wéi yìn wéi xián ，shì dé yòng zhāng 。yuē guó zhī zhēn ，shēn xī sī huáng 。qìng yàn jù zhǐ ，lè zòu yǒu qiāng 。yuán gē kǒng shuò ，qí fēng zé zhǎng 。jiā lè jun1 zǐ ，yù jiē chéng huáng 。
chūn tíng yī yè yǔ ，sè sè míng cóng xiǎo 。jiào lái zhī xīn qíng ，zhěn shàng wén tí niǎo 。zhèn yī qǐ shū liáo ，xiǎo rì shè lín miǎo 。yú xiá tiān jì chuí ，yī mò hóng wèi le 。xīng xīng xuàn lù huā ，sān sān zhuó yá cǎo 。qīng qì ài píng dàn ，bǎi lǜ wèi xiàng rǎo 。xié shū duì chóng lán ，yōu xiāng yíng xié biǎo 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

锦瑟相关翻译

①秋夕：七月七日晚上。信步：随便漫步。愁痕：指青青的苔痕。琅玕：像珠子一样的美石。这里是形容竹子的青翠。闲阶：空荡寂寞的台阶。潇湘：指湘江，因其水清深故名。
②漉：水慢慢地渗下。

锦瑟相关赏析

首联点明过大通驿的时间：早雾刚刚散去，朝阳尚未升起。不说雾散而用醒字，不仅把无知无觉的晨雾，比拟为有情有意的佳人，且一语双关，早行的旅人，大概也是才醒吧？不说旭日未升而用吐字，使读者感受到朝阳于转瞬之间喷薄而出的气势。夙朝两个时间名词和才未两个副词，巧妙地扣紧诗题的早字。首联即对仗工稳，于平易的叙述中，已见出作者驾驭文字的功力。
“能消几日春”二句，是双承上面两句的曲意，即不但思妇禁受不起几番风雨，就是那天涯游子也同样受不了离愁的折磨了。这句话也是从辛弃疾的“要能消几番风雨，匆匆春又归去”《摸鱼儿·更能消几番风雨》的词意中点化出来，借春意阑珊来衬托自己的哀怨的怅然无限的相思，令人憔悴，令人瘦损，长此下去，如何是好呢？这里着一“又”字，说明这样的两地相思，已经不是破题儿第一遭了。这跟作者的“总是伤春，不似年时镜中人，瘦损!瘦损!”《庆宣和·春思》乃同一机杼。这支小曲之所以自然而不雕琢，典雅而不堆垛，正是作者博搜精粹，蓄之胸中，自然吐属不凡，下笔如有神助。

作者介绍

陈道师 陈师道（1053-1101）字履常，一字无己，别号后山居士，彭城（今江苏徐州）人。哲宗元佑时，由苏轼等推荐，为徐州教授，后历任太学博士、颍州教授、秘书省正字。一生安贫乐道，闭门苦吟，家境困窘。