晓日

晓日原文：

似雨疑烟，飞来忽到檐外。漾晴空、春光如海。问拦春，归去路，柳棉可碍。替东君、画个蝶疆蜂界。道天没情，不该有恁牵挂。散愁丝、乾坤若大。比柔肠、同宛转，一般情态。怪东风、吹去却还仍在。
曳杖登春台，万物含光辉。天地岂不大，孤云独无依。我友在东海，古屋弦湘妃。昔醉芙蓉浦，今掩桃李扉。不见已三年，何由会王畿。赠子青玉案，报我紫金鞿。日暗牛羊下，月明乌鹊飞。有生共如此，扰扰徒增欷。
两屦下峨岷，旧闻渠可人。相逢老史族，仍是少公亲。浊酒能浇月，新诗不负春。旁观还伎痒，吾亦捧心颦。
上策难成拟就中，蹉跎又到落梅风。向来弧矢羞长剑，此日江湖羡短蓬。睡眼不知乡社远，繇言刚与客心同。归期未要灯花趣，自有高飞塞上鸿。
十载不登江上寺，旧栽松树拂云长。非因避俗来空刹，正爱谈玄坐石床。幡外日移双塔影，麈边风递杂花香。问僧谁作兹山偈，犹是前朝苏雪堂。
屈指归来日，竹桃正著花。还应识故主，烂漫吐红霞。
汉相肇休业，威揽遍九围。维昔先臣邕，蒙志赴屯夷。太阳下回光，寒灰亦不遗。黄金驰大卤，穹庐出蛾眉。朝辞单于庭，夕宿广川湄。众鸟媚其巢，接翼竞言归。羁鹄将雏去，傍徨复置之。仰悼双星色，俯割所恩私。秦关忽在望，禾黍正离离。庄馗改故迹，人民能不非。不敢称董仇，戎首竟为谁。韶齿掷边塞，中原渺焉依。冉冉崦嵫景，条桑沐馀晞。荃蕙化蓬茅，何能荐庭阶。宝鉴既已毁，拂拭愧光辉。寄语闺中质，千金当自持。
江头三老风樯急，诗叟欲行还却立。刚肠不解儿女悲，肯为别离襟袖湿。翰墨场中空白眉，牙游不遂休奔驰。平生讷室有秘诀，持以赠君君可归。静而无哗气方定，清而寡欲心自正。耳根毁誉等风波，眼界枯荣俱泡影。得此还家虽退藏，被褐怀玉中含光。踏破青鞋行万里，猛省昨非今近是。但看污渎有灵龟，莫道蹄涔无尺鲤。
驱车戒行迈，复此官道周。昔来冰雪交，今还风日柔。青骢系柳枝，好鸟鸣相求。冠盖罗四筵，眷言各绸缪。感此自难别，况怀瓜葛忧。清源雄剧地，南北当襟喉。选代苦不易，眷毗良以优。暂割骨肉恩，且为旬月留。长安富车马，迟尔看来游。

晓日拼音解读：

sì yǔ yí yān ，fēi lái hū dào yán wài 。yàng qíng kōng 、chūn guāng rú hǎi 。wèn lán chūn ，guī qù lù ，liǔ mián kě ài 。tì dōng jun1 、huà gè dié jiāng fēng jiè 。dào tiān méi qíng ，bú gāi yǒu nín qiān guà 。sàn chóu sī 、qián kūn ruò dà 。bǐ róu cháng 、tóng wǎn zhuǎn ，yī bān qíng tài 。guài dōng fēng 、chuī qù què hái réng zài 。
yè zhàng dēng chūn tái ，wàn wù hán guāng huī 。tiān dì qǐ bú dà ，gū yún dú wú yī 。wǒ yǒu zài dōng hǎi ，gǔ wū xián xiāng fēi 。xī zuì fú róng pǔ ，jīn yǎn táo lǐ fēi 。bú jiàn yǐ sān nián ，hé yóu huì wáng jī 。zèng zǐ qīng yù àn ，bào wǒ zǐ jīn jī 。rì àn niú yáng xià ，yuè míng wū què fēi 。yǒu shēng gòng rú cǐ ，rǎo rǎo tú zēng xī 。
liǎng jù xià é mín ，jiù wén qú kě rén 。xiàng féng lǎo shǐ zú ，réng shì shǎo gōng qīn 。zhuó jiǔ néng jiāo yuè ，xīn shī bú fù chūn 。páng guān hái jì yǎng ，wú yì pěng xīn pín 。
shàng cè nán chéng nǐ jiù zhōng ，cuō tuó yòu dào luò méi fēng 。xiàng lái hú shǐ xiū zhǎng jiàn ，cǐ rì jiāng hú xiàn duǎn péng 。shuì yǎn bú zhī xiāng shè yuǎn ，yáo yán gāng yǔ kè xīn tóng 。guī qī wèi yào dēng huā qù ，zì yǒu gāo fēi sāi shàng hóng 。
shí zǎi bú dēng jiāng shàng sì ，jiù zāi sōng shù fú yún zhǎng 。fēi yīn bì sú lái kōng shā ，zhèng ài tán xuán zuò shí chuáng 。fān wài rì yí shuāng tǎ yǐng ，zhǔ biān fēng dì zá huā xiāng 。wèn sēng shuí zuò zī shān jì ，yóu shì qián cháo sū xuě táng 。
qū zhǐ guī lái rì ，zhú táo zhèng zhe huā 。hái yīng shí gù zhǔ ，làn màn tǔ hóng xiá 。
hàn xiàng zhào xiū yè ，wēi lǎn biàn jiǔ wéi 。wéi xī xiān chén yōng ，méng zhì fù tún yí 。tài yáng xià huí guāng ，hán huī yì bú yí 。huáng jīn chí dà lǔ ，qióng lú chū é méi 。cháo cí dān yú tíng ，xī xiǔ guǎng chuān méi 。zhòng niǎo mèi qí cháo ，jiē yì jìng yán guī 。jī hú jiāng chú qù ，bàng huáng fù zhì zhī 。yǎng dào shuāng xīng sè ，fǔ gē suǒ ēn sī 。qín guān hū zài wàng ，hé shǔ zhèng lí lí 。zhuāng kuí gǎi gù jì ，rén mín néng bú fēi 。bú gǎn chēng dǒng chóu ，róng shǒu jìng wéi shuí 。sháo chǐ zhì biān sāi ，zhōng yuán miǎo yān yī 。rǎn rǎn yān zī jǐng ，tiáo sāng mù yú xī 。quán huì huà péng máo ，hé néng jiàn tíng jiē 。bǎo jiàn jì yǐ huǐ ，fú shì kuì guāng huī 。jì yǔ guī zhōng zhì ，qiān jīn dāng zì chí 。
jiāng tóu sān lǎo fēng qiáng jí ，shī sǒu yù háng hái què lì 。gāng cháng bú jiě ér nǚ bēi ，kěn wéi bié lí jīn xiù shī 。hàn mò chǎng zhōng kōng bái méi ，yá yóu bú suí xiū bēn chí 。píng shēng nè shì yǒu mì jué ，chí yǐ zèng jun1 jun1 kě guī 。jìng ér wú huá qì fāng dìng ，qīng ér guǎ yù xīn zì zhèng 。ěr gēn huǐ yù děng fēng bō ，yǎn jiè kū róng jù pào yǐng 。dé cǐ hái jiā suī tuì cáng ，bèi hè huái yù zhōng hán guāng 。tà pò qīng xié háng wàn lǐ ，měng shěng zuó fēi jīn jìn shì 。dàn kàn wū dú yǒu líng guī ，mò dào tí cén wú chǐ lǐ 。
qū chē jiè háng mài ，fù cǐ guān dào zhōu 。xī lái bīng xuě jiāo ，jīn hái fēng rì róu 。qīng cōng xì liǔ zhī ，hǎo niǎo míng xiàng qiú 。guàn gài luó sì yàn ，juàn yán gè chóu miù 。gǎn cǐ zì nán bié ，kuàng huái guā gě yōu 。qīng yuán xióng jù dì ，nán běi dāng jīn hóu 。xuǎn dài kǔ bú yì ，juàn pí liáng yǐ yōu 。zàn gē gǔ ròu ēn ，qiě wéi xún yuè liú 。zhǎng ān fù chē mǎ ，chí ěr kàn lái yóu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

晓日相关翻译

①官舍：即官府。萧萧：象声词，草木摇落声。闲官：指当时诗人所任商州团练副使之职。
⑶龙钟：涕泪淋漓的样子。卞和《退怨之歌》：“空山歔欷泪龙钟。”这里是沾湿的意思。
②蛾儿、雪柳、黄金缕：皆古代妇女元宵节时头上佩戴的各种装饰品。这里指盛装的妇女。盈盈：声音轻盈悦耳，亦指仪态娇美的样子。暗香：本指花香，此指女性们身上散发出来的香气。他：泛指第三人称，古时就包括“她”。千百度：千百遍。蓦然：突然，猛然。阑珊：零落稀疏的样子。

晓日相关赏析

这是一首借蝉咏情之词。故国之思，身世之痛和对当朝统治不满。都借本来不相及的蝉而咏出来。融化“齐女化蝉”的古老传说，巧连“蝉”“人”。使词人一肚子难于诉说的对处境的不满托蝉而一股脑地倾吐出来，可谓意味极为深永。

作者介绍

步非烟 步非烟，也作步飞烟，是唐传奇《非烟传》中的女主角，是唐懿宗时期临淮武公业的爱妾，曰非烟，姓步氏，容止纤丽，若不胜绔罗。善秦声，好文笔，尤工击瓯，其韵与丝竹合。